پروفسور حسابی میگفت :در دوره ي تحصيلاتم در امريكا ، در يك كار گروهي با دختر امريكايي به نام كاترينا و همينطور فليپ ، كه نميشناختمش هم گروه شدم . از كاترينا پرسيدم  : فليپ رو ميشناسي ؟ كاترينا گفت اره ، همون پسري كه موهاي بلوند و قشنگي داره و رديف جلو ميشينه ، گفتم : نميدونم كيو ميگي گفت همون پسر خوشتيپ كه معمولا پيراهن و شلوار شيكي تنش ميكنه . گفتم بازم نفهميدم منظورت كيه ، گفت همون پسري كه كيف و كفش رو باهم ست ميكنه ، بازم نفهميدم منظورش كي بود  ! كاترينا تون صداشو يكم اورد پايين و گفت : فليپ ديگه همون پسر مهربوني كه روي ويلچر ميشينه .... اينبار دقيقا فهميدم كيو ميگه ولي به طرز غير قابل باوري رفتم تو فكر ... ادم جهقد نگاهش به اطراف مثبت باشه  كه بتونه از ويژگي هاي منفي و نقص ها چشم پوشي كنه ...جهقد خوبه مثبت ديدن  ، با خودم گفتم اگر كاترين از من درمورد فليپ ميپرسيد چه ميگفتم ؟! حتما سريع ميگفتم همون معلوله ديگه !!! وقتي نگاه كاترينا رو با ديدگاه خودم مقايسه كردم خيلي خجالت كشيدم ... [حالا ما چه ديدگاهي نسبت به اطرافمون داريم ؟؟؟!!!]

نظرات شما عزیزان:

saman

ساعت12:57---5 تير 1394

سلام مهشیدی این مطلب قبلا خونده بودم ولی انقد کاربردی و پر محتواست همیشه تازگی داره افلینننننن
پاسخ:سلام سامان عه واقعا خخخ

اميدخان

ساعت20:43---24 خرداد 1394

سلام خواهر
از اين متنت خيلي خوشمان آمد
عالي
آموزنده
باعث آموزش اخلاقي اينجانب گرديد
خخخخخخخخخخخ
فدات شم
باي
پاسخ:سلام داداشی خوشحالم خوشت اومده خخخخ ی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: